تلسکوپ فضایی جیمز وب ستاره ی جوان دوقلویی را آشکار می کند که پیش از این تصور می شد ستاره ای مجرد است.
مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) نشان می دهد که یک ستاره اولیه دوردست که دهه ها پیش کشف شده بود، در واقع یک سیستم دوتایی متشکل از دو ستاره جوان است. این ستارگان در حال بلعیدن قرص های عظیم گاز و غبار اطراف خود هستند و هر دو جت های موازی از انرژی را به بیرون پرتاب می کنند.
ستارگان مذکور در منظومه ستاره ای WL 20، یک خوشه ستاره ای کوچک در ابر رو او فیوچی، و در فاصله تقریبا 400 سال نوری از زمین قرار دارند. این منظومه نزدیک به 50 سال است که مورد مطالعه دانشمندان بوده و اجرام متعددی در آن شناسایی شده است، از جمله ستاره جوانی به نام WL 20S که توسط قرصی عظیم از گاز و غبار احاطه شده است. این قرص پیش سیاره ای نامیده می شود.
با این حال، مشاهدات اخیر از تلسکوپ آرایه میلیمتری/زیرمیلیمتری بزرگ آタカما (ALMA) در شیلی، حاکی از وجود احتمال دو قرص مجزا در اطراف این ستاره بود. مشاهدات تکمیلی JWST این فرضیه را تایید کرد. تلسکوپ فضایی همچنین موفق به آشکارسازی جت های ستاره ای شد که از مواد داغ فوق العاده تشکیل شده اند و توسط قطب های مغناطیسی ستارگان در حال شکل گیری به بیرون پرتاب می شوند.
دکتر مری بارسوني، اخترشناس مؤسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI) در بیانیه ای گفت: “یافته های ما به طور شگفت انگیزی هیجان انگیز است. ما دریافتیم که این ستاره به اصطلاح تنها، در واقع دو ستاره است که درست در کنار هم قرار دارند.” نتایج این پژوهش در دویست و چهل و چهارمین نشست انجمن نجوم آمریکا که در ۱۲ ژوئن برگزار شد، ارائه گردید.
این دو ستاره که هنوز نام جداگانه ای برایشان انتخاب نشده، یک سیستم دوتایی را تشکیل می دهند، به این معنی که به دور همدیگر گردش می کنند. محققان بر این باورند که احتمالا این ستارگان از یک قرص پیش سیاره ای واحد در مراحل اولیه فرآیند شکل گیری ستاره ای، تفکیک یافته اند.
با استناد به اندازه گیری های انجام شده بر روی قرص های اطراف این ستارگان، که هر دو تقریبا 100 برابر بزرگتر از فاصله بین خورشید و زمین هستند، محققان سن آنها را بین 2 تا 4 میلیون سال تخمین می زنند. این مقدار تنها بخش ناچیزی از عمر تقریبا 4.6 میلیارد ساله ستاره خانگی ما، خورشید، است. دانشمندان معتقدند که به احتمال زیاد پس از شکل گیری کامل این ستارگان، سیارات فراخورشیدی از باقی مانده قرص های پیش سیاره ای آنها شکل خواهند گرفت.
با وجود مطالعات گسترده در چند دهه گذشته، اطلاعات به دست آمده از خوشه WL 20 به دلیل وجود ابر بزرگی از غبار که بین این منطقه دور و زمین قرار دارد، محدود بوده است. این ابر تقریبا تمام نور مرئی را مسدود می کند و دانشمندان را مجبور می سازد تا بر روی تابش فروسرخ ساطع شده از ستارگان و اجرام اطراف آنها تکیه کنند.
تاکنون تلسکوپ ها به اندازه کافی قدرتمند نبوده اند که بتوانند نور فروسرخ را با وضوح بالا تشخیص دهند. اما ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) پیشرفته JWST به تلسکوپ فضایی این امکان را می دهد که طول موج های بیشتری از این تابش نامرئی را با جزئیات بسیار دقیق تری نسبت به گذشته آشکار کند.
دکتر بارسوني در بیانیه ناسا گفت: “بدون MIRI ما نمی توانستیم متوجه شویم که این جرم یک سیستم دوتایی است یا اینکه این جت ها وجود دارند.” وی در ادامه قدرت تفکیک پذیری MIRI را شگفت انگیز توصیف کرد و آن را به داشتن چشمانی کاملا جدید برای رصد آسمان تشبیه نمود.
