دانشمندان “کشتی” را در مغز شناسایی می کنند که روح را به زندگی پس از زندگی منتقل می کند

یونانیان باستان معتقد بودند که وقتی مردم می میرند ، روح آنها از طریق رودخانه استیکس و به زندگی پس از زندگی توسط Charon ، The Ferryman منتقل می شود.

این اسطوره ممکن است حقیقت آن را داشته باشد زیرا دانشمندان اخیراً دریافتند که یک عصبی شیمیایی روانگردان می تواند روح انسان را به زندگی پس از زندگی بکشاند.

DMT (N ، N-Dimethyltryptamine) نامیده می شود ، مولکول طبیعی که در گیاهان ، حیوانات و حتی مغز انسان وجود دارد.

هنگام مصرف تفریحی ، توهم قدرتمندی بصری و شنوایی ایجاد می کند.

محققان کالج امپریال لندن نشانه هایی را پیدا کردند که DMT می تواند مسئول توهم زنده در طول تجربیات نزدیک به مرگ (NDES) باشد ، که می تواند در هنگام نزدیک شدن شخصی به مرگ رخ دهد.

بسیاری از بازماندگان NDE ها این دیدگاه های غیر قابل توضیح را گزارش می دهند ، مانند مواجهه با یک دوست عزیز ، دیدن بهشت ​​یا شنیدن صدای خدا.

این تیم مشخص کرد که NDES شباهت هایی را با تجربیات افرادی که DMT را به صورت تفریحی انجام داده اند به اشتراک می گذارد ، و نشان می دهد که مغز ممکن است خود را با این عصبی شیمیایی روانگردان در لحظات قبل از مرگ سیل کند.

دیوید لوک ، دانشیار روانشناسی در دانشگاه گرینویچ در لندن ، گفت که همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد DMT در مقادیر بیشتر در نقطه مرگ در مغز انسان آزاد می شود.

لوک گفت که تنها شواهد مغز که DMT را در لحظه مرگ آزاد می کند در حیوانات مشاهده شده است ، اما از این طریق ، کارشناسان می توانند استنباط کنند که این اتفاق نیز می افتد (در انسان).

به عنوان مثال ، مطالعات در موش صحرایی نشان داده است که مغز آنها قادر به تولید این عصبی شیمیایی روانگردان هستند و درست قبل از مرگ سیل آن را آزاد می کنند.

این یک نشانه قوی است که می تواند در انسان اتفاق بیفتد ، زیرا پدیده های شناختی در موش ها اغلب به ما ترجمه می کنند.

امی ریچلت ، یک دانشمند علوم اعصاب و یک متخصص در بیماری عصبی ، به مکانیک محبوب گفت:

بنابراین ، تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود که آیا توهمات مردم در لحظات قبل از مرگ در واقع با DMT مرتبط هستند.

با این حال ، همپوشانی بین سفرهای DMT و NDE ها ، نشان می دهد که این می تواند اینگونه باشد.

محققان کالج امپریال لندن با اجرای DMT و دارونما به 13 شرکت کننده که سپس یک اندازه گیری معتبر و به طور گسترده استفاده از NDE ها را انجام دادند ، شباهت های بین ایالت DMT و NDES را آزمایش کردند.

براساس این گزارش ، یافته های آنها ، که در مجله Frontiers in Psychology در سال 2018 منتشر شده است ، “شباهت چشمگیری بین این کشورها را نشان می دهد که تحقیقات بیشتر را ضمانت می کند”.

در سال 2023 ، لوک با مقایسه تجربیات شخصی که هم NDE و هم سفر در 5-MEO-DMT داشت ، مطالعه ای را در مورد این پیوند بالقوه کسب کرد.

این مولکول بسیار شبیه به DMT است ، اما طبق ائتلاف بیماران یوتا ، اثرات روانگردان آن به همان اندازه ماندگار نیست و تمایل به کمی شدیدتر دارد.

لوک و همکارانش با این شخص مصاحبه کردند تا به دنبال شباهت های بین NDE و سفر روانگردان 5-MEO-DMT خود باشند.

این مطالعه آمده است: “سطح مقایسه ای بسیار بالایی بین تجربیات اصلی NDE و روانگردان به طور کلی وجود دارد ، از جمله ویژگی های مشترک مانند ورود به جهان های دیگر ، ملاقات با اشخاص تهدید یا خیرخواه ، تجربه سینستزی ، رگرسیون پری ناتال و خصوصیات رویایی شفاف.”

“مقایسه بسیار زیادی با تجربه 5MEO-DMT ، به ویژه حوزه های اصلی تجربی عرفانی ، مانند انحلال نفس ، اما به ویژه متعالی از زمان و مکان مشخص شد.”

محققان خاطرنشان می کنند ، با این حال ، چند موضوع منحصر به فرد وجود دارد که در طول NDE پدیدار شده اند که در طول سفر 5MEO-DMT رخ نداد.

این موارد شامل مواجهه با آن مرحوم ، تجربه یک بررسی زندگی (دیدن چشم انداز زندگی در برابر چشمان شما) و دیدن “آستانه” است که می تواند به عنوان یک چراغ سفید یا دروازه ای ظاهر شود که نشانگر بازگشت بین زندگی و مرگ است.

این نشان می دهد که این مضامین ممکن است منحصر به NDES باشد. به دلیل این تفاوت های کلیدی ، شرکت کننده در نهایت گفت که توهمات NDE وی به طور قطعی نمی تواند با روانگردان تولید شده در مغز مرتبط باشد.

محققان یافته های خود را در Frontiers در روانشناسی در سال 2023 منتشر کردند.

در حالی که این مطالعه این ایده را به چالش می کشد که DMT می تواند همه جنبه های NDE را توضیح دهد ، طبق گفته لوک ، هنوز هم ممکن است بخشی از معما باشد.

وی توضیح داد که در نقطه مرگ ، مغز تحت آبشار تغییرات عصبی شیمیایی قرار می گیرد. این شامل افزایش سروتونین و نورآدرنالین است که باعث تنظیم خلق و خو ، احساسات و استرس می شود.

DMT ممکن است در این تغییرات عصبی شیمیایی نیز نقش داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که این ماده شیمیایی به طور طبیعی در خون انسان ، ادرار و مایعات ستون فقرات وجود دارد ، بنابراین دانشمندان معتقدند که این امکان وجود دارد که می تواند در مغز ما نیز وجود داشته باشد.

محققان همچنان به بررسی این عصبی شیمیایی می پردازند تا مشخص کنند که آیا واقعاً به ما کمک می کند تا به سمت مرگ برآیند.