به گزارش سرویس بین الملل رسانه اخبار تکنولوژی روز دنیا تک فاکس،
من بازی ها را پخش نکنید. نکته را نبینید. من کتاب ها را دوباره خواندم ، و به ندرت فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی را باز می کنم. چیزهای جدید ، بزرگتر و بهتری هر روز وجود دارد و زمان بسیار کمی برای مصرف آن است. با این حال ، من با لاک پشت های نوجوان جهش یافته نینجا استثنائی کردم. چون اصل خیلی خاص بود.
به پایان روزهای بازی ZX من رسید. من در دانشگاه بودم و پیش از این فقط به یک لاک پشت نینجا نوجوان علاقه مند بودم اگر در یک لیوان بلند قرار گرفت و در نوار ماندلا با قیمت ساعت شاد بود. اما این بازی یک تابستان را به خانه من بست و سخت ترین بازی ویدیویی شد که من تا به حال کامل کردم. و این همان چیزی است که من هنگام شروع کار مجدد در PS4 که به عنوان بخشی از مجموعه TMNT Cowabunga می آید ، مرا نگران کرد. (مارس PlayStation Plus Essentials)
من نگران این بودم که مغز بازی من بازی های مدرن را تنبل کرده است ، جایی که شما از قدرت استفراغ در همه جا و تشخیص برخورد خراب می شوید ، بنابراین بخشش می تواند یک کشیش باشد ، و در نتیجه این حافظه بازی طلایی لکه دار می شود.
من حق داشتم!
تشخیص تصادف در سطح Manic Miner/Mega Man از فراموشی است ، اما از طریق آزمایش و خطا مواردی را کشف کردم که بازی را آسان تر می کند. سازه های سطح نرم هستند ، بنابراین می توانید دشمن را از بالا یا زیر سکوهای و حتی از طریق دیوارها بکشید ، که باعث می شود لاک پشت ها دامنه سلاح های مختلف را بازی کنند. همچنین به یاد دارم که شما می توانید لاک پشت ها را “داغ” کنید. این به معنای استفاده از دوناتلو با قطب بلند خود برای … همه چیز ، با جابجایی با شمشیر خود به میکل آنژ و سپس لئوناردو با شمشیرهای خود وقتی انرژی دوناتلو کم می شود و سرانجام با استفاده از رافائل با دوقلوی پنالتی خود به عنوان آخرین راه حل استفاده می کند. سای خنجرهای فلزی ریز و درشت است که شبیه هر نوع کارد و چنگال است که الون مسک در انگشتان خود در مار-لاگو متعادل بود. فقط بی فایده تر برای کشتن دشمن با رافائل در این بازی ، باید به اندازه کافی نزدیک شوید تا بوی آن را که روی پیتزا خود داشتند ، بوی دهید.
من از این دو ساعت متنفرم ، مرگ بعد از مرگ-این اولین باری بود که از زمان متوقف کردن بازی فیفا ، یک کنترلر را به یک دیوار انداختم.
شب یک به پایان می رسد ، همانطور که برای بسیاری از ما در روز انجام داد ، با آن سطح خونین زیر آب که در آن مجبور هستید بمب ها را در زیر سد خنثی کنید ، در یک محدودیت زمانی که بسیار فراموش نشدنی است ، من را به یاد امتحانات سطح A می اندازد. شما نمی توانید بدون اینکه به علفهای هرز رادیواکتیو متعدد ضربه بزنید ، از آن سطح عبور کنید. من نمی توانم باور کنم که من آن را در روز کامل کردم و نگران هستم که ممکن است یکی از آن چیزهایی باشد که تصور می کردم ، مثل آن زمان که من به سارا میشل گلار در طنز-کون گفتم و مطمئن بود که او به من لبخند می زند.
گیم پلی Clunky وحشتناک مانند این در سال 2025 هیچ هدفی ندارد.
یا این کار را می کند؟
من در روز دوم ادامه دادم. من به یاد آوردم که راه رسیدن به آن سطح سد لعنتی ، سقوط از طریق هر دشمن و تعویض لاک پشت ها در هنگام کم شدن انرژی است. (و توسط “به یاد داشته” منظور من “جستجو Reddit” است.)
مهمتر از همه من فهمیدم که در این مجدداً یک دکمه عقب چرخان وجود دارد! هر بار که یک پرش کامل پیکسل را شکست دهید می توانید 30 ثانیه برگردید! ای کاش کتابچه های بازی را خوانده ام ، اما من در دهه 50 او یک مرد هستم. من بیشتر از آنچه که گم می شوم دستورالعمل خوانده ام.
بعد از تبلیغ خبرنامه
من سطح را تکمیل کردم و با شیرین ترین جمله ای که در تاریخ بازی های ویدیویی نوشته شده بود ، تحت درمان قرار گرفتم. آوریل گفت: “خوب است سد ایمن است – بیایید به خانه برویم.”
با توجه به این ، من طی دو روز آینده سطح بعدی را شکست دادم. این کار سخت است ، حتی با دکمه Rewind ، اما من تمام نگرش بازی خود را دوباره ارزیابی می کنم. من نمی توانم از طریق سطوح مانند شما با بازی امروز شارژ کنم ، زیرا این دوره ای بود که شما به معنای واقعی کلمه مجبور شدید به جلو بپردازید ، منتظر بمانید ، ببینید چه دشمنان ظاهر می شوند ، الگوهای خود را یاد می گیرید ، سپس حرکت می کنید. شما باید تمام روش بازی خود را کند کنید. و این چیز بدی نیست. در سال 2025 ، زندگی با 10 میلیارد مایل در ساعت حرکت می کند. من سه بار در شب از خواب بیدار می شوم که بررسی می کند چه کسی قصد حمله به چه کسی را دارد.
با بازگشایی قلب و ذهنم ، من عظمت این بازی را دوباره یادداشت می کنم. سلاح های پیمایش و بومرنگ بسیار زیاد است ، من آنها را با BFG از Doom ، اسلحه طلایی از Goldeneye و نارنجک دست مقدس در کرم ها از نظر سرگرمی کاملاً قرار می دهم.
من حتی یاد می گیرم که ماهیت غیرقابل توصیف گرافیک های بلوک را دوست داشته باشم. وزغ جهش یافته ، همانطور که Shredder و سربازان پای او بودند ، قابل تشخیص به نظر می رسید. میمون های فضایی گونه نیز بودند ، تا اینکه فهمیدم که آنها در واقع کک های غول پیکر هستند. بیشتر دشمنان مانند یک آزمایش 8 بیتی Rorschach هستند ، هویت آنها نتایج پیش بینی های ناخودآگاه من است. بنابراین این ممکن است یک پروانه وحشی باشد که من سعی می کنم آن را بکشم ، اما ممکن است این احساس من از عدم کفایت مرد باشد.
من خیلی خوشحالم که از این بازی دست کشیدم. چون ما هرگز به عنوان بچه ها انجام ندادیم. شما یک ماه یک بازی داشتید. شما آن را بازی کردید شما در آن نگه دارید. ما اکنون در حال بازی Dilettantes هستیم ، از یک سرویس اشتراک به دیگری می پردازیم ، گاهی اوقات حتی از لیست بازی ها عبور نمی کنیم تا در واقع یک بازی کنیم.
من هنوز فقط در نیمه راه هستم. اما من از طریق هر اینچ سخت درآمد سرباز می شوم. و کاملاً Cowabunga خواهد بود.