به گزارش بخش علمی رسانه اخبار فناوری تک فاکس،
این 50 سال گذشته بی سر و صدا روی سر ما حرکت کرده است.
اما فضاپیمای خارج از کنترل اتحاد جماهیر شوروی Kosmos 482 سرانجام به سمت زمین بازگردد.
اخترشناسان پیش بینی می کنند که ماژول فرود 500 کیلوگرم (1100 پوند) می تواند از اوایل فردا بعد از ظهر به این سیاره برخورد کند.
اکنون ، این نقشه ناگوار شهرهای بزرگ در سراسر جهان را که می تواند مورد اصابت قرار گیرد ، نشان می دهد و لندن مستقیماً در خط شلیک قرار دارد.
سایر شهرهایی که می توانند در اثر سقوط صنایع دستی تحت تأثیر قرار گیرند عبارتند از: بروکسل ، بوداپست ، ابوظبی ، هیروشیما ، ریو دوژانیرو و بسیاری دیگر.
اخترشناسان در حال حاضر معتقدند که Kosmos 482 در طی 14 ساعت در هر دو طرف 08:34 BST در روز شنبه 10 مه دوباره وارد جو خواهد شد.
با این حال ، هنوز عدم اطمینان زیادی در مورد مسیر ورود مجدد این هنر و صنعت وجود دارد زیرا حتی حرکات کوچک در مدار آن می تواند تغییرات بزرگی ایجاد کند.
در حالی که شانس برخورد توسط Kosmos 482 کوچک است ، دانشمندان هشدار می دهند که برخورد مستقیم با یک شهر پرجمعیت می تواند کشنده باشد.
یک بخش 500 کیلوگرم از ماهواره شوروی Kosmos 482 به سمت زمین آسیب می رساند ، و کارشناسان اکنون فاش کرده اند که در آن ممکن است فرود بیاید (برداشت هنرمند)
دکتر مارکو لانگبروک ، ستاره شناس و ردیاب ماهواره ای در دانشگاه فناوری Delft ، از آخرین مشاهدات این فضاپیما برای محاسبه محل سقوط آن استفاده کرده است.
پیش از این ، دکتر لانگبروک محاسبه می کرد که ماژول فرود می تواند در هر جایی در عرض جغرافیایی 52 درجه شمالی و 52 درجه جنوب تأثیر بگذارد.
در انگلستان ، که در هر نقطه در جنوب کمبریج ، ایپسویچ و میلتون کینز در معرض خطر برخورد قرار گرفت.
اکنون ، مشاهدات بیشتر در مورد مدار Kosmos 482 به دکتر لانگبروک اجازه داده است تا مسیر مورد نظر خود را انجام دهد و از آن عبور کند ، و از چه شهرهایی عبور خواهد کرد.
با مقایسه این مسیر با لیستی از شهرها با بیش از یک میلیون نفر از ساکنان ، تعداد قابل توجهی از مناطق پرجمعیت وجود دارد که می توانند در معرض خطر باشند.
در اروپا ، این هنر و صنعت می تواند بر لندن ، بروکسل ، وین ، بوداپست ، بخارست یا تعدادی از شهرهای بزرگ دیگر تأثیر بگذارد.
در آمریکای شمالی ، ققنوس ، فیلادلفیا ، کلگری و هاوانا همه در مسیر ورود مجدد قرار دارند.
در همین حال ، در آمریکای جنوبی ، برزیل به ویژه در معرض خطر قرار دارد ، با سائوپائولو ، ریو دوژانیرو ، سالوادور و ناتال همه در خط شلیک.
دکتر مارکو لانگبروک ، ستاره شناس و ردیاب ماهواره ای در دانشگاه فناوری Delft ، از آخرین مشاهدات این فضاپیما برای محاسبه محل سقوط آن استفاده کرده است. Kosmos 482 می تواند در هر نقطه زیر مسیر آبی سقوط کند. نقاط قرمز نمایانگر شهرهایی با بیش از یک میلیون نفر از ساکنان است
سایر جهان نیز با شهرهای مهم آسیا مانند هیروشیما و ساپورو در ژاپن ، فژو در چین ، نگپور در هند و پیونگ یانگ در کره شمالی کاملاً بی خطر نیست.
حتی استرالیا کم جمعیتی نیز از خطر فرار نمی کند ، که بریزبن مستقیماً در مسیر فرود احتمالی قرار دارد.
دکتر لانگبروک در یک پست وبلاگ که یافته های خود را به اشتراک می گذارد ، می گوید: “خطرات درگیر به خصوص زیاد نیست ، اما صفر نیست: با جرم اندازه زیر 500 کیلوگرم و اندازه 1 متر ، خطرات تا حدودی شبیه به تأثیر شهاب سنگ است.”
علاوه بر این ، خطرات ناشی از تأثیر قابل توجهی به دلیل ساخت و سازهای منحصر به فرد Kosmos 482 بیشتر است.
سفینه فضایی معروف به Kosmos 482 توسط اتحاد جماهیر شوروی در 31 مارس 1972 از Baikonur Cosmodrome در قزاقستان آغاز شد.
این هنر و صنعت باید Venera 9 باشد ، یکی از مأموریت های اتحاد جماهیر شوروی به سیاره نزدیک زهره.
با این حال ، پس از آنکه مشکلات موتور از فضاپیما در مدار زمین خارج شد ، برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی با تغییر نام صنایع دستی “Kosmos” – یک عنوان عمومی برای اشیاء در مدار ، اشتباه خود را پوشش داد.
در طی این خرابی مهلک ، که به تازگی تغییر نام Kosmos 482 به چهار قطعه رخ داد.
کاوشگر Kosmos 482 در ابتدا در سال 1972 توسط اتحاد جماهیر شوروی به عنوان بخشی از مأموریت به زهره آغاز شد اما پس از خرابی موتور به چهار قطعه رسید. تصویر: نمونه اولیه قبلی Kosmos 482 ، Venera 4
اخترشناسان اکنون معتقدند که یک شیء روشن که به سمت زمین با سرعت 17،000 مایل در ساعت حرکت می کند (تصویر) ماژول فرود فضاپیما است ، تنها قطعه ای که هنوز به زمین افتاده است
دو مورد از این قطعات طی چند روز در نیوزیلند سوزانده شدند – اگرچه اتحاد جماهیر شوروی اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان از هرگونه دخالت در آن زمان انکار کرد.
دانشمندان اکنون بر این باورند که یک شیء که با سرعت 17،000 مایل در ساعت به سمت زمین می رود ، ماژول فرود Kosmos 482 است ، آخرین قطعه از دست رفته کاوشگر.
پروفسور پاتریک هارتیگان ، ستاره شناس از دانشگاه رایس ، به MailOnline گفت: “به خوبی می توانست با هم آویزان شود ، همانطور که منظور از زنده ماندن در زهره بود ، بنابراین مانند یک مخزن کوچک ساخته شده است.”
در حالی که در ابتدا لندر با یک سیستم فرود چتر نجات ساخته شده بود ، کارشناسان اظهار داشتند که این موارد قبلاً مستقر شده اند و در ورود دوباره به نابود می شوند یا مدتهاست که شکست خورده اند.
این بدان معناست که علاوه بر اصطکاک با جو ، رویکرد ماژول فرود را نیز کند خواهد کرد.
پروفسور هارتگان پیش بینی می کند که این هنر و صنعت در ابتدا با سرعت 8 کیلومتری در ثانیه (17.895 مایل در ساعت) وارد خواهد شد ، اما قبل از برخورد به حدود 150 مایل در ساعت یا بیشتر کاهش می یابد. “
وی می افزاید: “من از تأثیر آن در مورد جرم و سرعت موتور سیکلت با سرعت فکر می کنم.”
بنابراین ، در حالی که برخورد با یک منطقه پرجمعیت مطمئناً می تواند کشنده باشد ، به اندازه برخورد با یک سیارک بزرگ ویران کننده نخواهد بود ، که باعث می شود یک انفجار کشنده انرژی در اثر ضربه آزاد شود.
ماژول فرود تیتانیوم Kosmos 482 (تصویر) برای مقاومت در برابر جو زهره طراحی شده است ، و بنابراین احتمالاً زمین را در یک قطعه تحت تأثیر قرار می دهد
اگر چتر نجات پروب در استقرار ناکام باشد ، دانشمندان تخمین می زنند که این کشور در حدود 150 مایل در ساعت به زمین برخورد می کند و به آن نیروی ضربه ای یک موتور سیکلت سریع می دهد. تصویر: مسخره ای از پروب Venera 7 اتحاد جماهیر شوروی ، که دارای یک طرح چتر نجات مشابه با Kosmos 482 است
به همین ترتیب ، زیرا این کاردستی بسیار ناچیز است ، احتمال برخورد هر فرد فردی بسیار اندک است.
از نظر آماری ، احتمالاً در اقیانوس ختم خواهد شد ، اما ممکن است به زمین برخورد کند. پروفسور هارتگان می گوید: شما باید کاملاً بدشانس باشید.
با این حال ، در حال حاضر ، غیرممکن است که با هر درجه یقین دقیقاً در کجا فرود بیاید.
از آنجا که این فضاپیما از نظر زمین بسیار کم است ، در طول روز نامرئی است و در شب در سایه زمین پنهان شده است ، این بدان معنی است که اخترشناسان فقط می توانند در اطراف طلوع و غروب مشاهدات سریع انجام دهند.
به همین ترتیب ، عواملی مانند آب و هوای فضایی و چگونگی تعامل Kosmos 482 با جو به معنای تغییر زیاد است.
پروفسور هارتگان می گوید: “این کاوشگر در حال مدار است ، و کشیدن جوی ، به ویژه با نزدیکترین رویکرد مدار بیضوی خود ، آن را پایین آورده است.
“جایی که پایین می آید ، در چند مدارهای اخیر به پوسیدگی زیادی بستگی دارد. تقریباً هر 90 دقیقه یکبار انجام می شود ، بنابراین حتی یک خطای زمان بندی کوچک به مسافت بزرگی تبدیل می شود.
ناسا در صفحه خود در این فضاپیما می گوید: “زمان و محل ورود مجدد جوی باید طی چند روز آینده با دقت بیشتری شناخته شود ، اما عدم اطمینان نسبتاً قابل توجه برای ورود مجدد خواهد بود.”
آشغال فضایی چیست؟ بیش از 170 میلیون قطعه ماهواره مرده ، موشک ها و پوسته های رنگ را برای صنعت فضایی به وجود می آورد
حدود 170 میلیون قطعه به اصطلاح “آشغال فضایی” وجود دارد – پس از مأموریت هایی که می تواند به اندازه مراحل موشک خرج شده یا به اندازه تکه های رنگ کوچک باشد – در مدار در کنار 700 میلیارد دلار (555 میلیارد پوند) از زیرساخت های فضایی.
اما تنها 27000 ردیابی می شوند و با وجود قطعات قادر به حرکت با سرعت بالاتر از 16،777 مایل در ساعت (27،000 کیلومتر در ساعت) ، حتی قطعات کوچک می توانند به ماهواره ها آسیب ببینند یا از بین ببرند.
با این حال ، روش های سنتی چنگال در فضا کار نمی کنند ، زیرا فنجان های مکش در خلاء کار نمی کنند و درجه حرارت برای موادی مانند نوار و چسب خیلی سرد است.
چنگک های مستقر در اطراف آهن ربا بی فایده هستند زیرا بیشتر بقایای مدار در اطراف زمین مغناطیسی نیست.
در حال حاضر حدود 500000 قطعه بقایای ساخته شده از انسان (برداشت هنرمند) در حال حاضر در مدار سیاره ما ، متشکل از ماهواره های استفاده نشده ، بیت فضاپیما و موشک های خرج شده
بیشتر راه حل های پیشنهادی ، از جمله Harpoons آوار ، یا به تعامل نیرومند با زباله ها نیاز دارند یا باعث می شوند که آن اشیاء را به سمت جهت های ناخواسته و غیرقابل پیش بینی سوق دهند.
دانشمندان به دو واقعه اشاره می کنند که مشکل ناخواسته فضایی را بدتر کرده است.
اولین مورد در فوریه 2009 بود ، هنگامی که یک ماهواره از راه دور Iridium و Kosmos-2251 ، یک ماهواره نظامی روسیه ، به طور تصادفی با هم برخورد کرد.
دوم در ژانویه سال 2007 بود ، هنگامی که چین سلاح ضد ماهواره ای را بر روی ماهواره قدیمی آب و هوایی Fengyun آزمایش کرد.
کارشناسان همچنین به دو سایت اشاره کردند که به هم ریخته اند.
یکی از مدار زمین کم است که توسط ماهواره های Satnav ، ISS ، مأموریت های سرنشین دار چین و تلسکوپ هابل استفاده می شود.
مورد دیگر در مدار زمین جغرافیایی است و از ماهواره های ارتباطات ، آب و هوا و نظارتی استفاده می شود که باید موقعیت ثابت نسبت به زمین را حفظ کنند.