جگواروندی (Puma yagouaroundi یا Herpailurus yagouaroundi) یک گربه‌سان وحشی با جثه متوسط بومی آمریکا است. این جانور با بدنی کشیده و لاغر، پاهای کوتاه و سری کوچک و صاف، ظاهری منحصر به فرد دارد که آن را بیشتر شبیه سمور آبی یا راسو می‌کند تا یک گربه‌سان. زیستگاه اصلی جگواروندی مناطق پست و دارای پوشش گیاهی متراکم مانند بوته‌زارها، باتلاق‌ها و جنگل‌ها در محدوده جغرافیایی مکزیک تا آرژانتین مرکزی است.
به گزارش بخش اخبار علمی سایت تک فاکس، جگواروندی علی‌رغم نامش، از نظر ژنتیکی با جگوارها یا سایر گربه‌سانان کوچک آمریکای مرکزی ارتباط نزدیکی ندارد. مطالعات جدید نشان می‌دهند که جگواروندی شباهت بیشتری به پوما یا شیر کوهی (Puma concolor) دارد، هرچند از نظر جثه بسیار کوچکتر است (۷ تا ۱۵ کیلوگرم در مقایسه با ۷۵ تا ۱۵۸ کیلوگرم برای پوما). به همین دلیل، نام علمی جدید این گونه Puma yagouaroundi در نظر گرفته شده است.
فسیل‌ها حاکی از آن هستند که جگواروندی بین ۴ تا ۷ میلیون سال پیش از پوما به گونه‌ای مجزا تکامل یافته است. این جانور درنده‌خوار بوده و از خزندگان، پرندگان، قورباغه‌ها و ماهی‌ها تغذیه می‌کند. یکی از ویژگی‌های برجسته جگواروندی دامنه وسیع صوتی آن برای برقراری ارتباط است. برخلاف بسیاری از گربه‌سانان وحشی که تنها چند صدا از خود تولید می‌کنند، جگواروندی قادر است حداقل ۱۳ صدای متفاوت ایجاد نماید. این صداها شامل خرخر، سوت، جیغ، پارس، جغجغه و حتی صدایی شبیه به جیرجیرک پرندگان می‌شود.
علت و نحوه دقیق ایجاد این حجم از صداهای مختلف در جگواروندی هنوز به طور کامل شناخته نشده است. ماهیت منزوی این جانور و مشاهده نادر آن در طبیعت، مانع از مطالعات جامع در این زمینه شده است. با این حال، مشاهدات محققان بر روی جگواروندی‌های نگه‌داری‌شده در اسارت، نشان می‌دهد که آن‌ها از این صداها برای برقراری ارتباط با یکدیگر، علامت‌گذاری قلمرو و پیدا کردن جفت استفاده می‌کنند. برای مثال، توله‌ها هنگام جلب توجه از سوت کوتاه استفاده می‌کنند و ماده‌های بالغ برای برقراری ارتباط با بچه‌هایشان خرخر می‌کنند. همانند گربه‌های اهلی، خرخر طولانی نشان‌دهنده رضایت و فیس بلند یا تف به معنای دور ماندن است. با مطالعات بیشتر بر روی این گربه‌سان منحصربه‌فرد، می‌توان راز ارتباطات صوتی پیچیده آن‌ها را گشود و درک بهتری از رفتار و بوم‌شناسی جگواروندی به دست آورد.
