به گزارش بخش علمی رسانه اخبار فناوری تک فاکس،
تیم میسون ، 27 ساله ، هنگامی که فقط یک نوزاد بود ، توسط مادر شوروی خود رها شد.
وی در آوریل 1997 ، 11 سال پس از فاجعه هسته ای چرنوبیل در اوکراین در مسکو ، روسیه متولد شد.
این ذوب هسته ای آغاز شد در 26 آوریل 1986 و منجر به بزرگترین شد انتشار مواد رادیواکتیو به محیط در تاریخ بشر.
در نتیجه این فاجعه غم انگیز ، مادر بیولوژیکی میسون در هنگام بارداری در معرض مقادیر زیاد پرتودرمانی قرار گرفت و باعث شد وی تنها با یک اندام به دنیا بیاید.
بازوی چپ میسون کاملاً شکل گرفته و کاربردی است ، اما بازوی و پاهای راست او هرگز به رشد خود نرسید و پیاده روی و انجام کارهای اساسی دیگر را بدون کمک برای او بسیار دشوار کرد.
در روزی که به دنیا آمد ، مادرش او را با یادداشتی در خارج از یتیم خانه ترک کرد و گفت که نمی خواهد “یک هیولا” را بلند کند.
اما زندگی میسون در سه سالگی تغییر کرد ، هنگامی که وی توسط ویرجینیا میسون از آرلینگتون ، ایلینویز پذیرفته شد.
او گفت که می داند به محض دیدن او می خواهد مادر او باشد.
امروز ، میسون به عنوان افسر امتحانات در شیکاگو ، ایلینویز “زندگی رویایی” خود را زندگی می کند
تیم میسون ، 27 ساله ، تنها با یک اندام در مسکو ، روسیه به دنیا آمد زیرا مادرش در معرض تابش ناشی از فاجعه هسته ای چرنوبیل قرار گرفت
تابش هسته ای به جنین در حال رشد در سطح سلولی آسیب می رساند و می تواند باعث جهش در DNA شود که از ابتلا به آن به طور عادی جلوگیری می کند.
به گفته Chernobyl Children International ، 200 درصدی نقص هنگام تولد و افزایش 250 درصدی در ناهنجاری های مادرزادی تولد در کودکان متولد شده در منطقه سقوط چرنوبیل از سال 1986 رخ داده است.
میسون تنها یکی از بسیاری است که زندگی اش برای همیشه با این رویداد تغییر کرده است.
اما اکنون ، او به عنوان یک افسر امتحان در شیکاگو زندگی کامل و شاد دارد.
وی گفت: “من در حال حاضر در زندگی ام هستم که می گویم من جوان تر خود را بسیار خوشحال می کنم.”
“زندگی من زندگی می کنم همان چیزی است که من می خواستم. در حال بزرگ شدن ، در مدرسه راهنمایی ، من می خواستم در شهر بزرگ شوم و مستقل باشم.
“این کار زیادی انجام داده است ، و کار ساده ای نبوده است.
“اگر من می توانم یک چیز خود را به یک چیز جوان تر بگویم ، این است که” همه چیز خوب خواهد بود و شما بدون توجه به چه چیزی ، آن را انجام خواهید داد.
زندگی میسون در سه سالگی تغییر کرد ، هنگامی که وی توسط ویرجینیا میسون ، زنی از آرلینگتون ، ایلینویز پذیرفته شد
مادر فرزندخوانده میسون گفت که می داند به محض دیدن او می خواهد مادر او باشد
“افرادی خواهند بود که به شما شک دارند ، و فکر می کنند نمی توانید موفق شوید ، اما اگر به خودتان ایمان دارید می توانید این کار را انجام دهید.”
میسون گفت وقتی مردم به او می گویند او نمی تواند کاری انجام دهد و دوست دارد آنها را اشتباه ثابت کند ، این چالش را به عنوان یک چالش انجام می دهد.
بعد از اینکه میسون او را به تصویب رساند و او را به ایالات متحده منتقل کرد ، بلافاصله یادگیری انگلیسی را شروع کرد.
میسون مجهز به پروتز بود و از واکر و عصا برای جابجایی استفاده می کرد.
علی رغم معلولیت ، وی گفت که همسالانش بسیار پشتیبان هستند.
میسون گفت: “کودک خردسال بودن در اطراف بچه های خردسال زندگی را بسیار ساده تر می کند.”
“هنگامی که آنها سوال خود را در مورد من دریافت کردند پاسخ دادند که آنها سرد هستند.
دوست داشتن برای من آسان بود.
پس از پذیرش میسون و به ایالات متحده منتقل شد ، او بلافاصله یادگیری انگلیسی را شروع کرد
میسون مجهز به پروتز بود و از واکر و عصا برای جابجایی استفاده می کرد
“بسیاری از مردم فکر می کنند که من در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار گرفتم و این کار سختی بود ، اما مدرسه برای همه در دبیرستان و دبیرستان سخت است – شما با خودتان کنار می آیید.”
اما با بزرگتر شدن ، میسون گفت که پوشیدن پروتزهای خود را محکم کرده و در سالهای نوجوانی شروع به مبارزه با دوستان کرد.
وی گفت: “یک مورد که محدود شده است ، ایجاد روابط است.”
“بزرگ شدن مانند یک غلتک بود.
دبیرستان و دبیرستان زمانی است که من متوجه تأثیراتی که ناتوانی هایم در دوست داشتن آن دارند ، متوجه شدم.
“من از من سؤال می شود:” چه کسی حتی شما را قرار می دهد؟ “
او در نهایت این دوره دشوار را پشت سر گذاشت و اکنون مانند همیشه خواب در بزرگسالی در شیکاگو لذت می برد.
اما او هنوز هم با چالش هایی روبرو شده است ، از جمله از دست دادن مادر فرزندخوانده خود.
در حال رشد ، میسون گفت که همیشه تصور کرده است که زندگی خود را داشته باشد: زندگی مستقل ، رفتن به ورزشگاه ، پیاده روی سگ خود و کار تمام وقت.
میسون گفت که بزرگ شدن با معلولیت خود به او کمک کرده است تا زندگی ارزشمند را درک کند
میسون گفت: “مادر من در اوت سال 2024 ، پس از تشخیص زوال عقل عروقی ، درگذشت.”
“من با مرگ او دست و پنجه نرم کردم ، 188 پوند بودم که بالاترین وزن من بود.
“من شروع به کار روی تردمیل کردم ، در ابتدا فقط سه دقیقه می توانستم انجام دهم و اکنون می توانم حدود 45 دقیقه انجام دهم.
“من هر روز شروع به کار و رفتن کردم ، که بخشی شگفت انگیز از ادعای استقلال من و سالم شدن دوباره بوده است.
“من تمرین های زیادی انجام داده ام ، در کل 70 پوند از دست داده ام.”
میسون سعی می کند روی مثبت زندگی خود تمرکز کند و دوست دارد به مردم نشان دهد که “زندگی به همان اندازه طبیعی است که او می کند.”
وی گفت: “من فهمیدم که من مثبت زیادی دارم ، زندگی از آن لذت می برد.
“رشد با این چالش ها ، به شما کمک می کند تا درک کنید که زندگی با ارزش چقدر است.
“من همیشه 100 درصد مثبت نیستم اما تا آنجا که ناتوانی من است ، هرگز چیزی نبوده ام که احساس غم و اندوه نسبت به آن داشته باشم.
“من مانند هر کس دیگری در این دنیا متولد شده ام – شما باید با آنچه در زندگی دارید بسازید.”
