شواهد دست اول از مصلوب شدن عیسی در نسخه رومی باستان یافت می شود

اعتقاد بر این است که نسخه های خطی باستانی که جزئیات وقایع در طول امپراتوری روم را نشان می دهد ، حاوی شواهد “دست اول” در مورد زندگی و مرگ عیسی مسیح است.

سالنامه ها ، که توسط مورخ رومی تاسیتوس نوشته شده است تنها 91 سال پس از مرگ عیسی ، با مرگ امپراتور آگوستوس در سال 14AD آغاز می شود و 54 سال بعد با خودکشی نرو به پایان می رسد.

در کتاب 15 ، مورخ در مورد آتش بزرگ رم در سال 54AD ، اندکی قبل از مرگ نرو ، که امپراتور در طبقه ای به نام مسیحیان مقصر دانست ، بحث می کند.

در جمله دوم آمده است: “کریستوس ، که نام آن منشأ آن بود ، در زمان سلطنت Tiberius به دست یکی از طرفداران ما ، پونتیوس پلاتوس ، مجازات شدید را متحمل شد.

“Christus” ، نسخه لاتین “مسیح” ، به معنای “مسح شده” یا “مسیح” است و از کلمه عبری Mashiach (مسیح) ناشی می شود.

عهد جدید کتاب مقدس می گوید که پونتیوس پیلاتس ، فرماندار رومی یهودا ، عیسی را با مصلوب شدن به اعدام محکوم کرد.

تاسیتوس در مورد آزار و اذیت پیروان مسیح ، که از یهودا در رم پخش می شدند ، بحث می کند و می نویسد که چگونه “دستگیری از همه کسانی که به جرم مسیحی بودن گناهکار بودند ، دستگیر شد.

در گذرنامه آمده است: “پوشیده از پوست جانوران وحشی ، آنها توسط سگها پاره شده و از بین می روند ، یا به صلیب میخ می زدند ، یا به شعله های آتش و سوخته محکوم می شدند تا به عنوان یک روشنایی شبانه خدمت کنند ، وقتی که نور روز منقضی شده بود.”

Annals ، که توسط مورخ رومی تاسیتوس در حدود سال 91AD نوشته شده است ، با مرگ امپراتور آگوستوس در سال 14AD آغاز می شود و 54 سال بعد با خودکشی نرو به پایان می رسد

همانطور که کتاب مقدس به آن می گوید ، 2،021 سال پیش کودکی به نام عیسی در یک شهر کمی شناخته شده در حاشیه امپراتوری روم به دنیا آمد و 33 سال بعد کشته شد.

در حالی که بیشتر دانشمندان قبول دارند که او یک شخص واقعی بود ، بحث های قابل توجهی در مورد الوهیت وی وجود دارد.

آنها آموزه های عیسی را در مورد عشق و بخشش پیشنهاد می دهند و مرگ وحشیانه او باعث شد تا پیروان وی ایمان جدیدی را تشکیل دهند که مسیحیت شد.

در حالی که نسخه های خطی مدتهاست که شناخته شده است ، جزئیات موجود در آنها اخیراً به صورت آنلاین ظاهر می شود و مورد استقبال از ایمان مسیحی قرار گرفته است.

Tacitus ، که نام کامل وی Publius Cornelius Tacitus بود ، از حدود 56AD تا 120AD زندگی می کرد و به طور گسترده ای در بین مهمترین مورخان رومی در نظر گرفته شده است.

در حالی که نسخه های خطی مدتهاست که شناخته شده است ، جزئیات موجود در آنها اخیراً به صورت آنلاین ظاهر شده و مورد استقبال قرار گرفته است

وی به سوابق رسمی ، دادرسی سنا و حسابهای دست اول برای تدوین سالنامه ها اعتماد کرد ، که به دلیل دیدگاه بحرانی و گاه بدبینانه آن در مورد سیاست رومی شناخته شده است ، زیرا او از امپراطورهای تلقی شده به عنوان فاسد و ستمگر دور نمی شد.

این کتاب مقدس بیان می کند که عیسی پس از آخرین شام توسط سربازان رومی دستگیر شد و قبل از آناس ، کاهن اعظم سابق گرفته شد.

وی سپس توسط کاهن اعظم فعلی ، Caiaphas ، در مقابل شورای عالی یهود و دادگاه که در آنجا به جرم کفر محکوم شد ، محاکمه شد.

از آنجا که دادگاه و کاهن اعظم قدرت دستور حکم اعدام را ندادند ، عیسی به پیلاتس منتقل شد.

Tacitus ، که نام کامل آن Publius Cornelius Tacitus بود ، از حدود 56AD تا 120AD زندگی می کرد و به طور گسترده ای در بین مهمترین مورخان رومی در نظر گرفته شده است

لوقا 23: 16-24 اظهار داشت كه پیلاتس از مجازات عیسی به مرگ مردد بود و گفت: “هیچ كاری این مرد برای لیاقت مرگ انجام نداده است. بنابراین من او را شلاق خواهم داد و او را رها می کنم.

با این حال ، جمعیت با عصبانیت فوران کردند و فریاد زدند “او را بکش”.

پس از فریاد زدن ، عیسی سه بار مرتکب جرم نشده بود ، پیلاتس درخواست جمعیت را صادر کرد و “جمله ای را به عیسی صادر کرد که آنها درخواست می کردند.”

و Tacitus برخی از این جزئیات را در سالنامه ها به اشتراک گذاشت.

با این حال ، این گذر بیشتر به وقایعی که دنبال شده بود ، متمرکز شد ، به ویژه پیروان مسیح که به رم حرکت می کردند.

اولین آزار و اذیت مسیحیانی که توسط دولت روم سازماندهی شده بود تحت نرو بود که حدود 21 تا 24 سال پس از مصلوب شدن عیسی حکمرانی کرد.

نرو به عنوان بخشی از برنامه خود برای جلوگیری از گسترش ایمان از آتش بزرگ رم استفاده کرد.

آتش سوزی بزرگ رم از 19 ژوئیه 64 میلادی آغاز شد ، احتمالاً در مغازه های نزدیک سیرک ماکسیموس ، پر از کالاهای قابل اشتعال آغاز شد و به دلیل وزش باد شدید و ساخت و سازهای قابل اشتعال و متراکم شهر به سرعت پخش شد.

به گفته محققان دانشگاه ایالتی اوهایو ، این آتش سوزی به مدت شش روز و هفت شب افزایش یافت و 10 منطقه از 14 منطقه رم را از بین برد.

و این آتش سوزی صدها نفر را کشته ، هزاران بی خانمان را به جا گذاشت و دو سوم رم را ویران کرد.

در آن زمان ، امپراتوری روم در حال پرستش خدایان بود و خدایان خارجی بیشتری را به سیستم مذهبی خود اضافه می کرد و برخی از مورخان حدس می زدند که هجوم مسیحیان به عنوان یک تهدید ظاهر می شود.

تاسیتوس نوشت که چگونه نرو به دروغ مسیحیان را مقصر دانست و نقشه خود را در حال حرکت بود.

در این گفته آمده است: “نرو گناه را بست و نفیس ترین شکنجه ها را به طبقه ای که از نفرت آنها متنفر است ، به نام مسیحیان توسط جمعیت ، تحمیل کرد.”

افراد دستگیر شده در باغهای اسراف نرو به صلیب کشیده شدند که “به عنوان نمایش در سیرک نمایش داده می شوند.”

Tacitus توضیح داد: “او با مردم با لباس یک ارابه ، یا در یک ارابه ایستاده بود ، یا گویی او یک مجری است یا به عنوان تماشاگر بازی های بی رحمانه.”

“از این رو ، حتی برای زمان حال ، گرچه خرافات برای مدتی بررسی شده بود ، یک بار دیگر شکسته شد و به دست آورد ، نه تنها در یهودا ، اولین منبع شر ، بلکه حتی در خود رم.”

یکی دیگر از مورخان ، فلاویوس یوسف ، کتابی در مورد تاریخ یهود نوشت ، شامل یک قطعه که می خواند: “اکنون این بار عیسی ، یک مرد خردمند وجود داشت ، اگر قانونی باشد که او را مرد بنامید. زیرا او یک آثار شگفت انگیز بود ، معلمی از مردانی که حقیقت را با لذت دریافت می کنند.

فلاویوس یک مورخ یهودی بود که بعداً شهروند رومی شد. او از 37 تا حدود 100 میلادی زندگی می کرد.

Cantimonium flavianum بخشی از آثار باستانی یهودیان است که دارای 20 کتاب است که جزئیات تاریخ منطقه و یهودیان را نشان می دهد ، و از عهد عتیق تا جنگ یهود شروع می شود.

در شهادت flavianum ، او می نویسد: “پیلاتس او را محکوم کرد که مصلوب شود و بمیرد. اما کسانی که شاگرد او شده بودند ، شاگردی او را رها نکردند.

“آنها گزارش دادند كه او سه روز پس از مصلوب شدن وی به آنها ظاهر شده است و او زنده است.

“بر این اساس ، او شاید مسیح بود ، در مورد اینکه پیامبران از شگفتی هایشان بازگو کرده اند.”

با این حال ، برخی از محققان نوشته ها را رد کرده اند و می گویند این یک جعل مسیحی دیر است.